این مقاله به بررسی اثرات زیست محیطی کلیدی خطوط کشتیرانی و پیامدهای آنها برای کره زمین می پردازد.
حمل و نقل نقش مهمی در تجارت جهانی دارد و جابجایی کالا در سراسر جهان را تسهیل می کند. با این حال، اثرات زیست محیطی خطوط کشتیرانی به دلیل سهم آنها در تغییرات آب و هوا و آلودگی، نگرانی هایی را ایجاد کرده است.
اثرات زیست محیطی خطوط کشتیرانی موضوعی بسیار نگران کننده است. سهم قابل توجه این بخش در انتشار گازهای گلخانه ای، آلودگی هوا و آب، آلودگی آب بالاست، نشت نفت، و آلودگی صوتی، اقدام فوری برای کاهش این اثرات نامطلوب را ضروری می کند. سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) مقرراتی را برای کاهش انتشار گوگرد و ارتقای بهره وری انرژی در کشتیرانی معرفی کرده است. با این حال، تلاش‌های بیشتری مانند انتقال به سوخت‌های پاک‌تر و اتخاذ فناوری‌های نوآورانه مانند پیشرانه‌های الکتریکی و هیبریدی مورد نیاز است.
برای به حداقل رساندن ردپای زیست محیطی خطوط کشتیرانی، همکاری بین دولت ها، شرکت های کشتیرانی و سازمان های زیست محیطی بسیار مهم است. سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه برای شیوه‌های حمل و نقل پایدار، ترویج استفاده از سوخت‌های جایگزین و بهبود سیستم‌های مدیریت پسماند گام‌های اساسی در جهت کاهش اثرات زیست‌محیطی صنعت است. علاوه بر این، افزایش آگاهی عمومی و حمایت از طرح های حمل و نقل دوستدار محیط زیست می تواند تقاضا برای شیوه های پایدار را افزایش دهد.
با پرداختن به چالش‌های زیست‌محیطی مرتبط با خطوط کشتیرانی، می‌توانیم برای یک صنعت دریایی پایدارتر و مسئولیت‌پذیرتر از نظر زیست‌محیطی تلاش کنیم و از سلامت اقیانوس‌ها و کره زمین به‌عنوان یک کل محافظت کنیم.
انتشار گازهای گلخانه ای: دی اکسید کربن (CO2) اصلی ترین گاز گلخانه ای (GHG) است که کشتیرانی منتشر می کند و نقش مهمی در گرم شدن کره زمین بازی می کند. تخمین زده می شود 2 تا 3 درصد از انتشار سالانه CO2 در سراسر جهان به حمل و نقل نسبت داده می شود. هنگامی که سوخت های فسیلی، عمدتاً نفت کوره سنگین، در موتورهای کشتی استفاده می شود، حجم قابل توجهی از CO2 در محیط آزاد می شود. این اثر با اندازه عظیم صنعت حمل و نقل بدتر می شود.
آلودگی هوا: کشتی ها علاوه بر دی اکسید کربن (CO2) سایر آلاینده های هوا مانند اکسیدهای گوگرد (SOx)، اکسیدهای نیتروژن (NOx) و ذرات معلق (PM) را نیز آزاد می کنند. هم سلامت انسان و هم محیط زیست تحت تأثیر این آلاینده‌ها هستند. انتشار SOx ممکن است به زیستگاه های دریایی آسیب برساند و منجر به باران اسیدی شود. در حالی که PM ممکن است شرایط تنفسی را بدتر کند و کیفیت هوا را کاهش دهد، انتشار NOx باعث ایجاد دود و مشکلات تنفسی می شود.
آلودگی آب توازن کشتی ها: کشتی ها اغلب آب را جذب می کنند تا تعادل و پایداری خود را در هنگام دریانوردی حفظ کنند. با این حال، تخلیه آب توازن در بسیاری از مناطق، پتانسیل معرفی گونه های غیر بومی و ایجاد تغییرات اکولوژیکی را دارد. گونه های مهاجم این پتانسیل را دارند که گونه های بومی را جابجا کنند، اکوسیستم ها را تغییر دهند و حتی به اقتصاد آسیب بزنند.
نشت نفت: زیستگاه های دریایی به دلیل نشت ناخواسته نفت که در طول عملیات کشتی اتفاق می افتد به طور جدی در معرض تهدید قرار می گیرند. جانداران دریایی مانند پرندگان، ماهی ها و دیگر گونه های دریایی ممکن است در نتیجه نشت نفت دچار عواقب وحشتناکی شوند. آنها ممکن است منجر به آسیب زیستگاه، اختلالات اکولوژیکی و آلودگی طولانی مدت مناطق ساحلی شوند.
آلودگی صوتی: موتور کشتی‌ها، ملخ‌ها و سایر تجهیزات، صدای زیادی در زیر آب تولید می‌کنند. ارتباط، ناوبری و عادات غذایی حیوانات دریایی مانند نهنگ ها و دلفین ها ممکن است تحت تأثیر این صدا باشد. قرار گرفتن در معرض صدای زیر آب برای مدت طولانی ممکن است باعث استرس، کاهش شنوایی و اختلال در فعالیت های ضروری شود.
